M. Adámek, M. Vermeulin, H. Kang, M. Coppey

Hae-Sun Kang

Urodzona w Korei Południowej Hea-Sun Kang, rozpoczeła naukę gry na skrzypcach mając zaledwie trzy lata. W wieku lat 15, pod kierunkiem Christiana Ferrasa, rozpoczęła edukację w Paryskim Konserwatorium CNSMDP.

Jest laureatką międzynarodowych nagród, takich jak: nagroda imienia Rodolfo Lipizera, Carla Flescha, Yehudi Menuhin czy ARD przyznawanego w Monachium. W roku 1993 została pierwszą skrzypaczką w Orchestre de Paris, po czym, w 1994, przyłączyła się do The Ensemble Intercontemporain
Sygnaturowym performacem artstki jest wykonywany na scenach Europy i Stanów Zjednoczonych oraz nagrany w wytwórni Deutsche Grammophon, Anthèmes II na skrzypce i instrument elektoniczny Pierra Bouleza.

Skrzypaczka występowała z koncertami Pascala Dusapina, Ivana Fedele, Matthiasa Pintschera, Usnuk Chiny, Beat Furrera oraz Michaela Jarrela, którego …prisme/incidences… w wykonaniu Kang oraz grupy Aeon ukazało się w formie albumu w roku 2007. Na codzień Hae-Sun Kang kształci młodych muzyków w Paryskim Konserwatorium. Systematycznie występuje, daje recitale dedykowanych jej utworów, których w ostatnich latach mieliśmy okazję słuchać przy okazjach takich jak: Ultraschall Festival w 2007 roku w Berlinie gdzie wykonała Elfique Philippe Schœllera, oraz utwory na skrzypce Beat Furrera; w paryskim Théâtre des Bouffes du Nord; Double Bind? Unsuk Chiny; The Only Line Georgesa Aperghisa, na monachijskim Opernfestspiele; w roku 2008, Hist Wist, Marco Stroppy na festiwalu Printemps des Arts of Monaco. W latach 2009 i 2010 gościła na festiwalu Messiaena, z utworami: All ‚ungarese Bruna Mantovaniego oraz Samarasa Dai Fujikury.

W 2010 roku, w Stuttgarcie premierowo zagrała Synapse na skrzypce i orkiestrę Philippe Manoury. W 2011 powróciła do wykonania z Orkiestrą Filharmonii w Strasbourgu, Orchestre Philharmonique de Radio France, Orkiestrą Filharmonii w Seulu, Na festiwalu w Lucernie w 2012 roku kolejny raz sięgneła do repertuaru Philippe Manoury,tym razem była to światowa premiera Partita II.
W 2013 zagrała premierowo Trait d’Union na skrzypce i wiolączelę, Philippe Hurela. Wraz z The Ensemble Intercontemporain na scenie Paryskiej Filharmonii Cité de la musique wykonała Vita Nova na skrzypce i ensemble Brice Pauseta.

Marc Coppey

Marc Coppey is considered to be one of today’s leading cellists. He first came to the notice of Sir Yehudi Menuhin in the 1988 Leipzig Bach competition where he won the two most important prizes – first prize and special prize for the best Bach performance. He was 18 at the time. He soon after made his Moscow and Paris debuts performing the Tchaïkovsky Trio with Menuhin and Victoria Postnikova, a collaboration documented on film by the famous film director Bruno Monsaingeon. In 1989 Mstislav Rostropovitch invited Marc to the Evian Festival and from that moment on his solo career quickly developed. He performs regularly as a soloist with leading orchestras in collaboration with numerous distinguished conductors – Eliahu Inbal, Rafael Frühbeck de Burgos, Yan-Pascal Tortelier, Emmanuel Krivine, Alan Gilbert, Christian Arming, Lionel Bringuier, Alain Altinoglu, Michel Plasson, Jean-Claude Casadesus, Theodor Guschlbauer, John Nelson, Raymond Leppard, Erich Bergel, Philippe Entremont, Pascal Rophé, Philippe Bender, Paul McCreesh, Yutaka Sado, Kirill Karabits and Asher Fisch.

 

Marc Coppey has embraced both Baroque and Contemporary music, along with mainstream Romantic repertoire, from the very begining of his career. A passionate chamber musician, he has extensively explored the cello’s repertoire with such renonwed artists as Maria-João Pires, Stephen Kovacevich, Nicholas Angelich, Aleksandar Madzar, Michel Beroff, Kun-Woo Paik, Finghin Collins, Michel Dalberto, Peter Laul, François-Frédéric Guy, Nelson Goerner, Augustin Dumay, Vadim Gluzman, Victoria Mullova, Liana Gourdjia, Valeriy Sokolov, Ilya Gringolts, Alina Pogostkina, Tedi Papavrami, David Grimal, Lawrence Power, Maxim Rysanov, Gérard Caussé, Janos Starker, Marie-Pierre Langlamet, Michel Portal, Romain Guyot, Emmanuel Pahud as well as the Takacs, Tokyo, Prazak, Modigliani, Ebène and Talich Quartets. From 1995 to 2000 he was cellist of the Ysaÿe Quartet, performing in many of the world’s most prestigious concert venues.

 

Marc Coppey appears regularly in the most prestigious concert halls of London, Berlin, Amsterdam, Paris, Brussels, Dublin, Prague, Budapest, Moscow, Saint-Petersburg, Tokyo, New York, Mexico, Sao Paulo, Shanghai and Seoul. He is a regular guest of the festivals of Radio-France Montpellier, Musica Strasbourg, Besançon, La Roque d’Anthéron, Monte-Carlo, the Nantes and Lisbon “Folle Journée”, Bach Fest in Leipzig, Stuttgart, Midem, Kaposvar, Campos do Jordao, Kuhmo, Korsholm, West Cork and Prades.

 

The breadth of Marc Coppey’s repertoire is proof of his profound inquisitiveness: he frequently performs the Bach suites and main stream concerto repertoire, but is also dedicated to performing less well-known works. Performing and promoting contemporary music is very important to him and many composers have dedicated works to him, including Auerbach, Bertrand, Christian, Dufourt, Durieux, Fedele, Fénelon, Hurel, Jarrell, Jolas, Krawczyk, Lenot, Leroux, Mantovani, Meïmoun, Monnet, Pauset, Poppe, Pécou, Reverdy, Staud, Tanguy, Verrières. He gave world premières of concertos by Lenot, Tanguy and Monnet, as well as giving French premieres of concertos by Carter, Mantovani and Tüür.

 

In November 2009 Marc Coppey was chosen to perform Bach in the Place de La Concorde in Paris to celebrate the 20th anniversary of the fall of the Berlin wall. In 2015, the Arte tv channel filmed him live performing the complete Bach Suites in one evening in Lyon.

 

In March 2015 he premièred ten works for solo cello by some of today’s most prominent composers as a tribute to Pierre Boulez on his 90th birthday at the Paris Philharmonie. The programme was recorded and released in January 2017 on the Megadisc label.

 

Marc Coppey’s recordings have received critical acclaim worldwide. They include works by Beethoven, Debussy, Emmanuel, Fauré, Grieg and Strauss, for the Auvidis, Decca, Harmonia Mundi and K617 labels. He has recorded the complete Bach Suites (awarded Télérama’s ffff), a CD dedicated to Dohnanyi (awarded “10 de Répertoire”), and an album devoted to the great Russian cello sonatas, accompanied by pianist Peter Laul for the Aeon/Outhere label, as well as the Schubert Quintet with the Prazak Quartet for the Praga label and Martin Matalon’s concerto for Accord / Universal. More recently he has recorded Dutilleux cello concerto and the Caplet Epiphanie with the Liège Orchestra under Pascal Rophé’s direction which received a BBC Music Magazine *****, a Diapason d’Or and a “Choc” in the Monde de la Musique, followed by recordings of the Brahms Sonatas and Schubert (Arpeggione) with pianist Peter Laul, also for Aeon, and world premières of the concertante works of Théodore Dubois on the Mirare label.

 

In 2016, his recording of the Haydn and CPE Bach cello concertos with the Zagreb Soloists was released by Audite. His recording of Dvořák’s cello concerto for the same label with the Deutsches Symphonie-Orchester Berlin directed by Kirill Karabits has received wide international critical acclaim. In the spring of 2018 Audite will release a Beethoven sonata cycle recorded live in the Saint Petersburg Philharmonic Hall with pianist Peter Laul.

Marc Coppey is also deeply committed to teaching: he is cello professor at the Conservatoire National Supérieur de Paris and gives masterclasses worldwide. He is artistic director of the Musicales de Colmar chamber music festival, and since 2011 musical director of the Zagrebacki solisti (Zagreb Soloists).

 

He was made Officier des Arts et des Lettres by the French culture ministry in 2014.

 

Marc Coppey was born in Strasbourg where he studied at the Conseravtory before attending the Paris Conservatoire National Supérieur and the University of Indiana in Bloomington.

 

He performs on a rare cello by Matteo Goffriller (Venice 1711).

Marie Vermeulin

Urodzona w 1983 r. Marie Vermeulin studiowała m.in. u Marie-Paule Siruguet w Conservatoire à rayonnement régional w Boulogne-Billancourt oraz u Hortense Cartier-Bresson w Conservatoire national supérieur de musique et de danse w Lyonie. W trakcie studiów swoje umiejętności doskonaliła także u Lazara Bermana we Włoszech oraz Rogera Muraro, który był dla niej źródłem obszernej wiedzy nt. dorobku twórczego artystów francuskich XX wieku.

W 2004 r. otrzymała 1. nagrodę w konkursie Torneo Internazionale di Musica w Rzymie. W 2006 r. wygrała 2. nagrodę w konkursie Concurs Internacional de Música Maria Canals w Barcelonie. W 2007 r. otrzymała 2. nagrodę w konkursie Concours Olivier-Messiaen w Paryżu. Poza tym w 2009 r. zdobyła międzynarodową nagrodę Pro Musicis, stowarzyszenia, które każdego roku wyróżnia wybitnych artystów muzyki klasycznej oraz organizuje z nimi koncerty, które skierowane są do ludzi, mających utrudniony lub ograniczony dostęp do uczestnictwa w koncertach muzyki klasycznej.

Jej wyrafinowana technika gry, delikatny tembr oraz dojrzałość muzyczna sprawiły, że już na początku pracy artystycznej otrzymała wsparcie od wielu fundacji (Fondation Safran pour la musique, Mécénat Musical Société Génerale…) jak i Institut français, wspierającego międzynarodowe trasy koncertowe.

W listopadzie 2014 r. otrzymała od Académie des Beaux-Arts des Institut de France nagrodę Prix d’Interprétation fundacji Fondation Simone et Cino Del Duca.

Marie Vermeulin była gościem wielu festiwali i występowała w uznanych salach koncertowych, takich jak Opéra de Paris, Philharmonie, Théâtre des Champs-Élysées, Scala Paris, Théâtre ders Bouffes du Nord, Opéra de Limoges, Opéra de Saint-Étiennes, Salle Molière w Lyonie, Centre Pompidou-Metz, Nouveau Siècle de Lille. Koncertuje na wielu scenach w swoim kraju (Tarbes, Cherbourg, Arras, Evry, Besançon, Châteauroux…), jak i festiwalach: Festivals Musica in Straßburg, Messiaen au pays de la Meije, Piano Folies, Nohant festival Chopin, Lisztomanias, Chambord, Lille Pianos Festival….

Marie Vermeulin wielokrotnie występowała na scenach międzynarodowych (Circulo de Bellas Artes/Teatro Real. na zaproszenie Gérarda Mortiera), w Barcelonie (Palau de la Musica), we Włoszech (festiwale w Monopoli i Bari), w Niemczech (Kulturkreis Gasteig w Monachium), w Chinach, w Turcji, na Litwie, w Algierii, w Mołdawii, w Montenegro, w Libanie, w Azji Południowej (Wietnam, Indonezja, Filipiny), w Nowym Jorku (Konsulat Generalny Francji) oraz w Londynie (Wigmore Hall).

Do najważniejszych osiągnięć artystki zaliczyć można interpretację „Oiseaux Exotiques“ Messiaena z zespołem Ensemble intercontemporain (pod kierownictwem Pierre Boulez), “Koncert fortepianowy” Clary Schumann z Orchestre de l’Opéra de Toulon (kierownictwo: Debora Waldman), “Koncert fortepianowy nr 17, G-dur, K.453” Mozarta z Orchestre de chambre de Wallonie (kierownictwo: Sir Paul Goodwin), “Koncert fortepianowy G-dur” Ravela z Orchestre Symphonique de Mâcon (kierownictwo: Eric Geneste), “Koncert fortepianowy nr 5” Beethovena i “Koncert fortepianowy nr 2” Brahmsa z Lebanese Philharmonic Orchestra (kierownik: Walid Moussallem). Na rok 2019 planowane są koncerty Marie Vermeulin z Orchestre Victor Hugo Franche Comté i Orchestre Lamoureux.

Jako entuzjastka muzyki współczesnej Vermeulin pielęgnuje bliską współpracę z kompozytorami, takimi jak: Murail, François Meïmoun, Thierry Pécou, Alain Louvier, George Benjamin, François-Bernard Mâche, Marco Stroppa, Jérôme Combier und Pierre Boulez.

W 2008 r. Marie Vermeulin została poproszona z ramienia wytwórni Deutsche Grammophon o współudział przy nagraniach całościowego dorobku Messiaena. Jej pierwszy album solo z utworami Oliviera Messiena (Label Paraty), który ukazał się w 2013 r., jak i album z utworami Debussy’ego (2016 r., Label Printemps des Arts de Monte-Carlo) zdobyły znakomite recenzje krytyki w fachowej prasie (Télérama, Pianiste, Diapason, Resmusica).

Martin Adámek

Pomimo młodego wieku słowacki klarnecista, Martin Adámek może poszczycić się szczególnymi osiągnięciami jako solista; grając skaładach kameralnych oraz w orkiestrach, występując w Europie, Północnej Ameryce i Azji. Już podczas nauki w Bratysławskim Konserwatorium oraz w Akademi Sztuk Performatywnych Janáček w Brnie koncertował jako członek Gustav Mahler Jugendorchester na scenach między innymi Royal Concertgebouw w Amsterdamie, Royal Albert Hall w Londynie, Megaron Hall w Atenach oraz w lizbońskim Gulbenkian.

W 2017 roku razem z Ensemble of the Lucerne Festival Academy pod batutą Matthiasa Pintschera, zagrał Szwajcarską premierę klarnetowego koncertu Hysteresis Michaela van der Aa, Od roku 2016 gra jako solista jednej z najbardziej uznanych na świecie grup wykonujących klasyczną muzykę współczesną – Ensemble Intercontemporain.

Jest współzałożycielem Alma Mahler Kammerorchester specjalizującej się w nowatorskich aranżacjach utworów symfonicznych XIX oraz XX wieku oraz klasycznego repertuaru muzyki kameralnej wywodzącej się w rozmaitych styli i okresów. W 2016 razem z Zuzanną Biščákovą (pianino) oraz Nao Higano (sopran) stworzył trio Sen Tegmento, popularyzujące muzykę współczesną oraz nowe słowackie kompozycje.

Adamek jest laureatem głównych nagród Międzynarodowego Konkursu Imienia Leoša Janáčka (Czechy) w 2014 roku, oraz Claretino Concorso Carlino (Włochy) w 2013 roku.

Tristan Murail

Tristan Muria; urodzony w 1947 roku w Hawr, jest jednym z najbardziej wpływowych, francuskich kompozytorów muzyki współczesnej, będąc współtwórcą koncepcji muzyki spektralnej.

Jednocześnie studiując arabistykę oraz ekonomię, w 1967 roku dodatkowo rozpoczął naukę w Paryskim Konserwatorium pod kierunkiem Oliviera Messiaena. W 1971 został laureatem Prix de Rome oraz pierwszego miejsca w konkursie Paryskiego Konserwatorium za swoje kompozycje. Następne dwa lata spędził w rzymskiej Villa Medici jako stypendysta.

Po powrocie do Paryża w 1973 roku, wraz z grupą młodych kompozytorów i instrumentalistów założył Ensemble L’Itineraire. Ich zespół, w krótkim czasie, stał się powszechnie rozpoznawany, za sprawą poszukiwań i eksperymentów w zakresie łączenia muzyki instrumentalnej z elektroniczną.

Od lat osiemdziesiątych Tristan Murail rozwija swoje badania nad analizą i syntezą zjawisk akustycznych wykorzystując technologie komputerowe. Opracował własny system kompozycji mikrokomputerowych i następnie podjął wieloletnią współpracę z Ircam (Centrum Badawczo-Koordynacyjne Akustyki i Muzyki), gdzie nauczał kompozycji oraz uczestniczył w programie „Patchwork”. W 1997 roku zdobył tytuł profesora na nowojorskim Uniwersytecie Columbia w którym wykładał kompozycję do 2010 roku.

Nieprzerwanie kontynuuje swoją pracę pedagogiczną prowadząc seminaria i lekcje mistrzowskie na całym świecie. Obecnie pełni funkcję profesora wizytującego w Szanghajskim Konserwatorium.