Sinfonietta Dresden

SINFONIETTA DRESDEN

Sinfonietta Dresden została założona w 1994 r. przy okazji uroczystego koncertu pod kierownictwem Hansa Christopha Rademanna, który odbył się w oranżerii Pałacu Pillnitz. Jednakże historia orkiestry jest dłuższa – już w 1987 r. zebrało się kilku zaangażowanych studentów muzyki dokładnie w tym samym czasie, gdy z Drezdeńskiego Chóru Kameralnego formowała się Młoda Drezdeńska Orkiestra Kameralna. Sinfonietta Dresden zyskała swoją markę głównie dzięki regularnym koncertom w gronie wybitnych specjalistów m.in. z drezdeńskim chórem „Dresdner Kreuzchor”, Drezdeńską Akademią Śpiewu „Singakademie Dresden”, chórem Wyższej Szkoły Muzyki Kameralnej w Dreźnie, Miśnieńskim Ewangelickim Chórem Kościelnym, Ewangelickim Chórem Kościelnym kościoła Frauenkirche w Dreźnie, Chórem Akademickim z Drezna czy też Chórem Bacha z Drezna. Dzisiaj w drezdeńskim środowisku muzycznym ciężko już sobie wyobrazić innego partnera dla tych znaczących chórów.

Znakiem rozpoznawczym Sinfonietty Dresden są jej własne koncerty, w których wytwarzane zostaje napięcie dzięki zestawieniu dawnej i nowej muzyki. Wszystko po to, aby przełamywać znane nam „wzory słuchania”. Do pracy orkiestry na równi zalicza się opracowywanie premierowych utworów metodami historycznymi, jak i włączanie do niej współczesnych technik grania.

Oba zakończone dużym sukcesem i wysoko ocenione przez krytykę cykle koncertów „Napięcia i odbicia”, ukazywały dokładnie ten styl podejścia muzyków do instrumentów, trudny do pomylenia z jakimkolwiek innym. Przez takie podejście do grania Sinfonietta Dresden zyskała wysokie uznanie w drezdeńskim środowisku muzycznym. W tym cyklu koncertów Sinfonietty utwory znanych kompozytorów (wszystkie koncerty fortepianowe Mozarta i symfonie Haydna) zestawione zostały ze współczesnymi kompozycjami z Saksonii i Europy. Orkiestra w tym cyklu koncertów i jako partner najważniejszych chórów z Saksonii, wykonał prapremiery niezliczonych dzieł uznanych kompozytorów.

Orkiestra była zapraszana na różnorodne festiwale, m.in. Dresdner Musikfestspielen, Festival Dreiklang, Koblenzer Mendelssohn-Tagen, Festival zur regionalen Musikgeschichte Magdeburg, Dresdner Tagen zeitgenössischer Musik, Frühjahrstagen zeitgenössischer Musik Weimar. Od 1995 r. zespół co roku regularnie gra koncerty klasy kompozytorskiej w Halle, Dreźnie i Magdeburgu. Swoje trasy koncertowe orkiestra odbyła już w całych Niemczech, Czechach, Słowacji, a także Hiszpanii. Obok rozmaitych wydawnictw muzycznych Sinfonietta współpracowała m.in. z Radiem Środkowych Niemiec, Radiem Słowackim, Radiem Bawarskim oraz Programem Drugim Telewizji Niemieckiej.

Maximilian Otto

Maximilian Otto wurde 1998 in Chemnitz geboren. Er war Schüler am Sächsischen Landesgymnasium für Musik Carl Maria von Weber Dresden in den Hauptfächern Klavier und Kontrabass und in den Nebenfächern Komposition und Dirigieren an der Hochschule für Musik Carl Maria von Weber Dresden (HfM). Im Sommer 2016 absolvierte er vorzeitig das Bachelor-Modul Musiktheorie an der HfM. Seit Oktober 2018 studiert er Orchesterdirigieren an der HfM bei Prof. Ekkehard Klemm.
 
Bereits 2011 wurde Otto beim 6. Schülerkompositionswettbewerb der Berliner Philharmoniker für sein Streichquartett Nr. 1 ausgezeichnet. Einen Andreas Werckmeister Preis erhielt er 2013 im Rahmen der Orchesterwerkstatt Halberstadt. Darüber hinaus nahm er ab 2011 jährlich am Bundeswettbewerb „Jugend Komponiert“ teil und gewann bisher 8 Bundespreise. 2018 nahm er den Bialas-Förderpreis der GEMA-Stiftung verbunden mit der Uraufführung seines dafür geschriebenen Auftragswerkes in Empfang. Seinen Werdegang kennzeichnen weitere zahlreiche Kompositionsaufträge. So wird beispielsweise im Rahmen des Bachfests 2019 eine von ihm orchestrierte Fuge – Auftragswerk des Gewandhauses zu Leipzig – aus J. S. Bachs „Kunst der Fuge“ erklingen. Außerdem besuchte er einige Kompositionsmeisterkurse, u. a. bei Minas Borboudakis und Raquel Garcia Tomas (Royal College of Music). Otto dirigierte zudem viele seiner Uraufführungen (u. a. in der Pariser Philharmonie und im Konzertsaal der HfM), darunter auch Orchesterwerke.
 
Am Klavier erhielt er mehrere erste und zweite Preise bei Jugend Musiziert auf Landes- und Bundesebene. 2014 erspielte er beim Internationalen Klavierwettbewerb Görlitz/Zgorcelec den ersten Preis sowie den Sonderpreis für die beste Interpretation eines Werkes der Moderne. Beim selbigen Wettbewerb erhielt er auch in der Kategorie Kammermusik erste Preise und Sonderpreise, unter anderem auch für ein eigenes Werk. Im Sommer 2016 wurde er mit seiner Duopartnerin zum Internationalen Spivakov-Festival nach Moskau zur Mitwirkung bei Konzerten u. a. im Bolschoi-Theater eingeladen. Otto spielte als Solist bereits mehrere (Klavier-)konzerte, darunter Beethovens Tripelkonzert, Prokofjews 1. Klavierkonzert und Mozarts c-Moll-Konzert. Er trat 2017 mit der Lemberger Philharmonie in der Ukraine mit dem ersten Satz aus Rachmaninoffs 2. Klavierkonzert auf. Im selben Jahr debütierte er mit seinem eigenen Klavierkonzert in der HfM.

Emre Elivar

Emre Elivar pochodzi z Ankary (Turcja), gdzie ukończył Państwowe Konserwatorium Muzyczne. Naukę gry na pianinie rozpoczął już w wieku pięciu lat. Dzięki stypendium DAAD miał możliwość dalszego kształcenia w wyższych szkołach muzycznych w Dreźnie i Berlinie, które ukończył egzaminami koncertowymi z trzykrotnym wyróżnieniem.

Elivar wielokrotnie zdobywał nagrody na międzynarodowych konkursach pianistycznych, w tym m.in. w 1999 r. w Bremen (2. nagroda), w tym samym roku w Porto (3. nagroda), w 2000 r. w Cincinnati (3. nagroda). Kolejne wyróżnienia to nagroda Steinwaya (2001 r.), nagroda Arthura-Schnabela (2002 r.) i nagroda „Vendôme-Prize“ dla Niemiec i Szwajcarii (2003 r.).
 
Do jego najważniejszych koncertów zaliczane są m.in. turecka prapremiera utworu “Dobrze nastrojony klawesyn nr 1” Bacha (Das Wohltemperierte Klavier 1) wykonana podczas Międzynarodowych Dni Muzyki w Stambule oraz debiut w Stanach Zjednoczonych w Waszyngtonie D.C., w ramach “Embassy Series”. Jako solista grał z wieloma orkiestrami, w tym m.in. orkiestrą domu koncertowego w Berlinie (Konzerthausorchester Berlin), Węgierską Narodową Orkiestrą Symfoniczną, Dortmunder Philharmoniker, Orkiestrą Państwową Kassel (Staatsorchester Kassel), Nordwestdeutsche Philharmonie, Anhaltische Philharmonie Dessau, Orkiestrą Symfoniczna w Wuppertalu (Sinfonieorchester Wuppertal), Litewską Orkiestrą Kameralną, Orquestra Sinfónica do Porto Casa da Música, Borusan Istanbul Philharmonic Orchestra.
 
Obok nagrań radiowych dla Radia Bremen i Deutschlandradio Berlin muzyk wydał rozmaite utwory tureckich kompozytorów, a także podwójny album z sonatami Beethovena. Jego wyprodukowana nakładem wydawnictwa Sony BMG płyta CD z dziełami Schuberta i Schumanna spotkała się z przychylnymi recenzjami krytyków. W czerwcu 2010 r., w 200. rocznicę urodzin Schumanna, odbył się koncert sonat tego kompozytora, który transmitowany został dla członków nadajnika EBU (European Braodcasting Union). W 2013 r. na rynku muzycznym ukazała się podwójna płyta artysty z utworami Chopina nagranymi dla tureckiego radia TRT.
 
Emre Elivar w swojej karierze zdołał zebrać także doświadczenie jako pedagog, m.in. w Wyższej Szkole Muzycznej „Hanns Eisler“, gimnazjum muzycznym im. Carla- Philippa-Emanuela-Bacha w Berlinie (w klasie fortepianu), a także podczas licznych kursów mistrzowskich w Turcji. Od czerwca 2011 r. razem z Tuncay Yılmaz (skrzypce) und Gustavem Rivinius (wiolonczela) tworzy grupę Arkas Trio. Debiutancki album tria – wydany jako podwójne wydawnictwo – ukazał się na rynku w maju 2018 r. i zawiera utwory Mendelssohna, Brahmsa, Saint-Säensa, Turina oraz Piazzolli.

Karoline Schulz

Karoline Schulz wurde 1973 in Dresden geboren. Sie lernte Blockflöte und Flöte in ihrer Heimatstadt, gewann 1991 einen 1. Preis beim ersten gesamtdeutschen Wettbewerb Jugend musiziert und war Mitglied im Bundesjugendorchester. Ab 1992 studierte sie Flöte, Komposition und Improvisation an der Hochschule für Musik Carl Maria von Weber Dresden und der Hochschule für Musik und Theater „Felix Mendelssohn Bartholdy“ Leipzig. Ihre Lehrer waren unter anderem die Komponisten Jörg Herchet, Friedrich Schenker und Lothar Voigtländer sowie die Flötisten Irmela Boßler und Eckart Haupt.
 
Ihre Diplomarbeit schrieb sie über die rumänische Komponistin Doina Rotaru und die Einflüsse der Volksmusik auf die zeitgenössische Musik Rumäniens. Von 2004 bis 2005 war sie Stipendiatin der Internationalen Ensemble Modern Akademie (IEMA) und des Europäischen Zentrums der Künste Hellerau. 2006 nahm sie am 4. Internationalen Kompositionsforum des Ensemble Aleph teil, das Aufführungen ihrer Werke in Amsterdam (International Gaudeamus Music Week), Salzburg und Paris einschloss. Sie spielte beim Festival für experimentelle Musik in München, im Deutschen Pavillon zur EXPO 2000 und dem „new music marathon” in Prag.
 
Neben der Neuen Musik widmet sie sich als Musikerin auch der Neuen Improvisationsmusik. Sie spielte in Ensembles unter anderem mit Chris Weinheimer, Jens Brülls und dem Sächsischen Improvisations Ensemble. Sie ist Mitglied der Neuen Dresdner Kammermusik und der Sinfonietta Dresden. Seit 2007 leitet sie die Komponistenklasse Halle.
 
Karoline Schulz lebt als freischaffende Komponistin und Musikerin in Dresden.